Mijn bekentenis: ik heb geen ambitie voor een carrière (en dat vind ik prima)

Ik moet iets bekennen: ik heb geen ambitie voor een carrière.

Dat heb ik nooit gedaan.

Mijn gebrek aan loopbaanambitie voelde een aantal jaren als het einde van de rit, vooral omdat mijn omgeving de druk en het oordeel opvoerde. Maar vorig jaar gebeurde er iets waardoor alles omsloeg en ik het gebrek aan loopbaanambitie op een heel andere manier ging zien.

Ik zag eigenlijk dat mijn gebrek aan carrière ambitie een zegen was geweest.

Ik zal het uitleggen...

Druk om een carrière te krijgen

Van jongs af aan hebben mijn ouders, leraren en vrienden me verteld hoe belangrijk het is om een goede baan te hebben waar je van houdt. Maar ... ik heb het nooit echt geloofd en als ik zie hoe andere mensen opgebrand en opgevreten raken door hun baan, dan daalt mijn enthousiasme nog verder.

Wat heb ik gedaan? Mijn ouders betaalden niet voor mij, en ik moet nog steeds eten.

Het antwoord: klusjes, een beetje in de bouw, wat detailhandel, je kent het soort dingen waar ik het over heb. De meesten, zo niet iedereen, hebben het meegemaakt. Het was niet geweldig, hoewel ik wel een paar leuke vrienden heb gemaakt. Het geld was echter niet om over naar huis te schrijven.

En de banen waren niet alleen onbevredigend maar soms ook ronduit ontmenselijkend, ik zal de eerste zijn om het toe te geven. Als je 50 klanten per uur doorloopt bij een benzinestation begin je je te voelen als een soort robot.

Ik zweer dat als ik ooit nog "hoi, hoe gaat het met je?" moet zeggen, ik flip.

Maar uiteindelijk ging ik verder... En ontdekte een aantal waardevolle dingen over mezelf en de verborgen waarde van het niet hebben van carrière ambitie.

Er waren veel veranderingen nodig in mijn geldmentaliteit om echte welvaart te vinden en daadwerkelijk geld te zien binnenstromen...

Gelukkig ben ik er nu en ik wil je vertellen hoe ik er gekomen ben.

Een radertje zijn in een harteloze machine? Nee, bedankt...

Een radertje zijn in een harteloze machine was niets voor mij, en van jongs af aan was er iets in de manier waarop ik met de wereld omging waardoor ik een carrière als dat zag.

Om precies te zijn was het niet zo dat ik een carrière zelf als iets negatiefs zag: ik zag de gehechtheid, toewijding en opsluiting van mensen aan hun carrière als iets negatiefs.

Natuurlijk ken ik de waarde van hard werken en ben ik me ervan bewust dat we niet altijd kunnen doen wat we willen.

Maar het idee om mijn leven weg te geven aan een groot bedrijf dat er niets om geeft of ik leef of sterf, deed me gruwelen (en dat doet het nog steeds).

Misschien kwam het door mijn vaders jaren als machinist in een autofabriek en de rugproblemen die de ziektekostenverzekering van zijn bedrijf nooit vergoedde. Misschien was het hoezeer ik bedrijfspropaganda haat.

Ik voelde me vervreemd door de geld eerst mentaliteit en door het idee dat onze beroepen ons definiëren. Ik heb mezelf altijd gezien als een uniek individu en een baan leek me in sommige opzichten een verlengstuk van wie we zijn, maar niet de definitie.

Toen ik zag hoeveel mensen hun carrière alles over zichzelf lieten bepalen tot op het niveau van hun ziel, werd ik depressief en kreeg ik een leeg gevoel. Hoe moest ik in godsnaam enthousiast worden om een verkoper van verzekeringen of een bedrijfsadvocaat of zoiets te worden?

Wie weet. Maar wat er uiteindelijk gebeurde was iets onverwachts en goeds... Het was eigenlijk geweldig .

Hoe ik de dingen omdraaide

Het eerste wat ik deed was mezelf niet langer verwijten te maken over mijn gebrek aan carrière ambitie.

Ik erkende ook dat er een element van luiheid in mijn gedrag zat, maar niet specifiek in mijn gebrek aan verlangen naar een levensbepalende carrière.

Mezelf van de bank afkrijgen en in het algemeen actiever worden was zeker een positief punt, maar ik scheidde dat duidelijk van mijn carrière. Proactiever worden over het leven en wat ik graag deed was zeer de moeite waard, maar ik verwarde dat nooit met de nog steeds voortdurende druk over waarom ik niet "serieuzer" was over "iets van mezelf maken".

Ik begon de potentiële door open te zijn over de toekomst in plaats van de nadelen. Ik had de vrijheid waar veel mensen hun laatste dollar voor zouden geven...

Ik nam dat gevoel van opwinding en begon erop te bouwen...

Ik begon bij mezelf in plaats van te proberen de buitenwereld te veranderen. Velen van ons, waaronder ik, leven in een westerse cultuur die geobsedeerd is door werk.

Het eerste wat je vraagt als je een nieuw iemand ontmoet is "wat doe je?", terwijl het in andere culturen misschien is "wat is je familie?" of zelfs "welk geloof heb je?".

Ik denk dat iedereen wel iets in zijn cultuur heeft dat hem vroeger definieerde - en ik weet zeker dat de andere accenten ook hun nadelen en nadelen kunnen hebben - maar ik heb er niet voor gekozen om geboren te worden in een cultuur die geobsedeerd is door werk. In plaats van me een slachtoffer te voelen, kon ik echter werken met wat ik zelf in de hand had: mijn reactie daarop en hoe ik zou handelen in mijn eigen beslissingen over mijn carrière en mijn levenkeuzes.

Het begon met het werken aan mijn ademhaling en het vinden van een beetje innerlijke rust, ondanks de chaos en het oordeel die me als gierende banshees omringen.

Terugkijkend denk ik nu aan de oefeningen die ik leerde als de bouwstenen van mijn werkelijke toekomstige succes en de instrumenten die me hielpen inzien dat mijn gebrek aan loopbaanambitie eigenlijk een aansporing was om mijn eigen gaven en intuïtieve deskundigheid te ontdekken.

Mijn persoonlijke kracht terugwinnen

Een van de belangrijkste dingen die ik moest doen om de zaken te keren, was mijn persoonlijke kracht terugwinnen.

Begin bij jezelf. Stop met zoeken naar externe oplossingen om je leven op orde te brengen, diep van binnen weet je dat dit niet werkt.

En dat is omdat totdat je naar binnen kijkt en je persoonlijke kracht ontketent, je nooit de voldoening en vervulling zult vinden die je zoekt.

Ik heb dit geleerd van de sjamaan Rudá Iandê. Zijn levensmissie is mensen te helpen hun leven weer in balans te brengen en hun creativiteit en potentieel te ontsluiten. Hij heeft een ongelooflijke aanpak die oude sjamanistische technieken combineert met een moderne draai.

In zijn uitstekende gratis video legt Rudá effectieve methoden uit om te bereiken wat je wilt in het leven.

Dus als je een betere relatie met jezelf wilt opbouwen, je eindeloze potentieel wilt ontsluiten en passie centraal wilt stellen bij alles wat je doet, begin dan nu met het bekijken van zijn oprechte advies.

Hier is weer een link naar de gratis video.

Vinden wat ik echt wilde doen...

Ik schreef een lijst op van wat ik altijd al had willen proberen zonder me specifiek te richten op geld of "carrière". Bijvoorbeeld, ik ben altijd gefascineerd geweest door animatie en ik ben een enorme comedy fan ...

Klinkt als tekenfilms, toch?

Zo ongeveer. Het is niet dat ik zomaar een droombaan bij een animatiestudio kreeg, maar ik vond langzaam wat werk in marketing dat met animatie te maken had nadat ik een graad in beeldende kunst had behaald...

Ik volgde mijn passie in plaats van me te richten op het idee van een carrière en dat maakte het verschil.

Ik probeerde het verhaal van iemand anders te leven...

Al die jaren dat ik onder druk stond van collega's en mijn ouders, waren hun pogingen om mij het verhaal van iemand anders te laten leven. Het gevoel dat ik niet goed genoeg was, hield me tegen en hield me weg van mijn echte gaven.

Soms zijn het de kleine dingen die je talenten blijken te zijn, maar omdat ik voortdurend te horen had gekregen dat ik iets "serieus" moest doen, zoals makelaar, ingenieur of advocaat worden, had ik mijn vaardigheden als nutteloos en onnozel beschouwd ...

Ik herinner me nog alle schetsblokken die ik op de middelbare school gebruikte om eenvoudige flip-page animaties te maken als je heel snel door de pagina's ging. Maar in die tijd vond ik het gewoon domme tijdverspilling.

De high-tech versie daarvan betaalt me een hoger salaris dan mijn vrienden die advocaat zijn.

Ik had nauw samengewerkt met bedrijven in marketing en entertainment die mijn waarden deelden en zeer royaal betaalden voor mijn advies en ontwerphulp.

Niet dat het om geld gaat, maar het bleek dat mijn gebrek aan carrière ambitie was opgebloeid tot iets heel lucratiefs.

Stel je voor.

Jezelf vinden

Soms resulteert jezelf verliezen in het leven in het vinden van jezelf op een dieper niveau. Ik heb het zelf ervaren en daarom kan ik je vertellen dat het waar is.

De weg kwijtraken met externe zaken als een gebrek aan carrière en aanvankelijk niet gaan studeren leek destijds een grote nederlaag, maar terugkijkend gaven die "verloren jaren" me de tijd en energie die ik nodig had om echt mezelf te vinden en wat me motiveerde ...

Doordat ik het voorrecht had om niet al mijn wakkere uren in beslag te laten nemen door werk en carrièreklimmen kreeg ik de kans om aan mezelf en mijn talenten te werken en het leven op een authentieke en spontane manier te benaderen.

Toen ik er eenmaal aan werkte om actiever en minder lui te worden, leidde dat er ook toe dat ik leerde om actie boven intenties te stellen, zodat ik niet alleen maar een levenslange dromer of chronische mentale masturbator werd ...

En uiteindelijk is het een prachtige reis geweest, moet ik zeggen.

Succes opnieuw definiëren

Een deel van het succes dat ik vond was het herdefiniëren van succes.

Om eerlijk te zijn zou ik twee keer zoveel uren kunnen werken en twee keer zoveel verdienen. Maar sinds mijn huwelijk breng ik liever extra tijd door met mijn vrouw...

En ondanks hoe graag ik mijn creatieve werk doe in mijn carrière hou ik ook van tijd om te chillen.

Voor mij is succes veel meer dan een baan en een inkomen.

Het gaat over mijn leven als geheel.

Leren om mijn eigen definitie van succes te omarmen in plaats van die van anderen nam een enorme last van mijn schouders en hielp me om me te verdiepen in datgene waar ik goed in ben zonder dat het al mijn tijd en aandacht opslokt.

Als ik morgen mijn baan zou verliezen...

Met alle economische onzekerheid wie weet, is het mogelijk dat ik morgen een groot contract verlies of zelfs zie dat mijn hele industrie wordt overgenomen door AI en robots.

Maar als ik morgen mijn baan zou verliezen, zou ik, afgezien van het uitzoeken hoe ik mijn inkomen opnieuw moet opbouwen, in principe in orde zijn.

Dat komt omdat het grondwerk dat ik doe om mezelf te accepteren en van mezelf te houden en het fysiologische werk aan mijn ademhaling en de hele staat van zijn me een stabiele basis geeft om het leven te benaderen.

Ik begrijp dat banen komen en gaan en dat ik elke dag de kans heb om opnieuw te beginnen en nog beter te worden in het heden en te doen wat ik kan in het heden.

Ik ben niet altijd een blije kampeerder, maar ik ben een capabele kampeerder, laten we het zo zeggen.

Mijn carrière vinden door te accepteren dat ik geen carrière ambitie heb

Ik besef dat het misschien een beetje ironisch klinkt om te praten over hoe ik mijn perfecte carrière heb gevonden door te accepteren dat ik geen carrière ambitie heb. En ik weet dat niet iedereen dat geluk heeft.

Als iemand die enkele van de meest saaie, laagbetaalde banen heeft gedaan die er zijn, begrijp ik dat het hebben van geen carrière-ambitie je leven letterlijk slechter kan maken met minder kansen.

Maar tegelijkertijd dring ik erop aan dat je jezelf niet definieert door je carrière. Als de enige baan die je kunt krijgen beroerd, saai en laagbetaald is, kun je nog steeds je vrije tijd gebruiken om aan je hobby's en passies te werken.

Zoek uit wat je gratis zou doen en maak er dan een carrière van, of zelfs als dat niet lukt, maak er dan een uitlaatklep voor de frustraties van je leven van.

Kanaliseer je talenten en hoop en angsten in die activiteit en kom in het moment en in je lichaam door iets te doen waar je van houdt, of het nu mode ontwerpen is, een kast bouwen of een innovatieve nieuwe app maken.

Ik definieer mezelf nog steeds niet door mijn carrière...

Ondanks het succes heb ik gemerkt dat ik mezelf nog steeds niet definieer door mijn carrière. Ik heb het geluk gehad mijn passie om te zetten in een beroep, maar het definieert me nog steeds niet.

Ik hou van barbecueën (cliche, ja...) en ik hou van mijn vrouw en mijn hond, soms niet in die volgorde, maar dat is een ander verhaal.

Het punt is dat ik nog steeds niet Mr. Carrière ben.

En de manier waarop ik aan mijn baan ben begonnen heeft ook het voordeel dat ik niet gebonden ben. Ik werk vanuit contracten en heb de vrijheid en ruimte om de tijd te nemen die ik nodig heb en me te richten op wat ik wil, in plaats van te worden opgejaagd door allerlei eisen en schema's van buitenaf.

Natuurlijk produceer ik uiteindelijk nog steeds een product, maar ik ben geen radertje in de harteloze machine waar ik altijd bang voor was. Mijn creativiteit wordt gewaardeerd en ik mag direct meewerken en helpen om bedrijven waarin ik geloof nog betere producten en diensten aan te bieden.

Je zult me niet vinden werkend voor betaalkrediet ketens of Wal-Mart, laten we het zo zeggen.

En ik schets nog steeds graag in de hoeken van elke pagina van een blocnote en blader er doorheen.

Vond je mijn artikel leuk? Like me op Facebook om meer van dit soort artikelen in je feed te zien.