Waarom mis ik mijn kindertijd zo erg? 13 redenen waarom

Volwassen zijn heeft veel voordelen. Maar het is ook geen dagje strand.

Er zijn verantwoordelijkheden die op elke volwassene drukken: financieel, persoonlijk, professioneel.

Het is makkelijk om vast te zitten in de onzin van het volwassen leven.

Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat er momenten zijn geweest dat het cynisme en het verdriet me tot een hoopje op de grond versleten.

Soms lijkt het alsof volwassen zijn een afwisseling is van diepe verveling of extreme stress.

Ik weet dat deze periodes van piekdepressie voor mij de tijd zijn waarin eenvoudige herinneringen aan thuis en de kindertijd het meest levendig naar boven komen.

De geur van eten op het fornuis en mama die me een verhaaltje voorleest voor het slapen gaan.

De wind fluistert door de pijnbomen als ik in slaap val na een dag tikkertje en hockey spelen.

Hallo zeggen tegen een meisje waar ik een oogje op had op school en me dagenlang bezopen voelen.

Op sommige momenten wordt de nostalgie bijna overweldigend en vraag ik me af: waarom mis ik mijn kindertijd zo erg?

Als kind kon ik niet wachten om op te groeien en de grote glimmende wereld in te gaan. Het zag er geweldig uit in de films...

Maar nu ik hier ben moet ik zeggen dat het verleden er een stuk beter uitziet dan toen het gebeurde.

Wat is er aan de hand?

Waarom mis ik mijn kindertijd zo erg? Hier zijn 13 redenen.

1) Volwassen worden is moeilijk

Zoals ik aan het begin van dit artikel al zei, is volwassen zijn niet altijd een fluitje van een cent.

Het kan verwarrend en overweldigend zijn, vooral als je rekening houdt met belastingen, relaties, verantwoordelijkheden op het werk en zelfs de altijd aanwezige angst voor sterfelijkheid.

We kunnen ons immers gaan afvragen: wat is de zin van het leven als het zo gemakkelijk kan worden afgenomen?

De praktische zaken van het volwassen leven kunnen oplopen tot een ware hoofdpijn.

Autopech, gezondheidsproblemen, solliciteren en een baan behouden, en de tijd met vrienden en familie in evenwicht houden terwijl je verantwoordelijkheden toenemen, zijn slechts enkele van de manieren waarop het volwassen zijn een tol eist.

Gelukkig hebben wij "moderne" volwassenen een voorsprong op onze voorouders dankzij de toegang tot internet en de grote verscheidenheid aan lessen die je kunt volgen.

Maar de waarheid is dat, hoezeer je je vaardigheden ook verbetert, er nog steeds momenten zijn waarop je zou willen dat je weer 15 was en de kipnuggets at die je vader in elkaar flanste na een episch watergevecht met je vrienden.

2) Relaties in de kindertijd zijn zoveel eenvoudiger

Een van de moeilijkste delen van volwassen zijn zijn relaties.

Ik heb het over het hele scala: vriendschappen, romantische relaties, familierelaties, werk en schoolrelaties - alles.

Veel mensen hebben een moeilijke jeugd, maar de relaties daarin zijn tenminste meestal vrij eenvoudig.

Sommige zijn vrij positief, andere zijn vrij negatief. Hoe dan ook, je bent een kind: je vindt iemand leuk of je vindt hem niet leuk, je raakt over het algemeen niet verwikkeld in zware analyses en innerlijke conflicten.

Je ontmoet iemand die je leuk vindt en je maakt vrienden. Bingo.

Maar als je volwassen bent, zijn relaties zelden eenvoudig. Zelfs als je erg aan iemand gehecht bent, kun je het te druk krijgen om hem te zien of botsen omdat je andere waarden of prioriteiten hebt.

Het gaat niet altijd om "plezier maken". Volwassen relaties zijn moeilijk.

En als je verstrikt bent in de moeilijkheid van volwassen verbindingen, kun je soms terugverlangen naar de eenvoudiger dagen van je kindertijd, toen je met je vriend stenen sprong bij de rivier of fietste tot je benen er afvielen.

Dat waren zeker goede dagen.

Maar volwassen relaties kunnen ook goed zijn. Sluit je aan bij groepen die jouw interesses delen, steek tijd en energie in romantische relaties, en doe je best om echte liefde en intimiteit op de juiste manier te vinden.

Het zal de moeite waard zijn.

3) Gemeenschap en familie hebben de neiging zich op te splitsen als je ouder wordt.

Hoe moeilijk het ook kan zijn, de kindertijd is een tijd van gemeenschap.

De kindertijd bestaat op zijn minst uit een schoolgroep, één of twee ouders (of pleegouders) en verschillende sportteams en belangengroepen.

Zelfs als je niet bij de scouts ging of in het zwemteam zat, is de kans groot dat er in je jeugd een of andere groep was.

Zelfs thuisonderwezen kinderen die ik ken, hadden nauwe banden met andere thuisonderwezen kinderen die in sommige gevallen uitgroeiden tot levenslange vriendschappen.

In veel opzichten is mijn leven een proces geweest van uiteenvallende saamhorigheid en dan mijn voortdurende pogingen om de stukken op de een of andere manier weer in elkaar te zetten.

Mijn ouders gingen als kind uit elkaar, mijn beste vrienden verhuisden, ik ging naar een verre stad voor de universiteit, enzovoort...

De mogelijkheid om te reizen en te verhuizen heeft me geweldige mogelijkheden geboden, maar het heeft ook geleid tot veel desintegratie en een sterk verlangen om een plek te vinden die nog steeds als thuis voelt.

Soms missen we dat kindergevoel van saamhorigheid en eenvoud.

Maar de waarheid is dat het onze taak is om dat als volwassenen te herscheppen voor een nieuwe generatie. Niemand anders gaat dat voor ons doen.

4) Als je jeugd werd verkort, mis je nog meer wat je nooit had.

Plotseling verlies van een familielid, ernstige ziekte, scheiding, misbruik en vele andere ervaringen kunnen je kindertijd verkorten.

En soms doet dat je nog meer verlangen naar wat je nooit had.

Zoals de band the Bravery zingt in hun hit "Time Won't Let Me Go" uit 2008:

Ik heb nu zo'n heimwee naar

Iemand die ik nooit gekend heb

Ik heb zo'n heimwee naar

Ergens waar ik nooit zal zijn

De tijd laat me niet gaan

De tijd laat me niet gaan

Als ik het allemaal opnieuw kon doen

Ik zou teruggaan en alles veranderen

Maar de tijd laat me niet gaan

Soms maakt de mishandeling, de tragedie en de pijn die we als kind meemaakten een einde aan de leuke en zorgeloze tijd die we hadden moeten hebben.

Nu als volwassene heb je misschien het gevoel dat je die oude tijd mist omdat je terug wilt en dit keer een echte kindertijd wilt hebben.

Tijdreizen is niet mogelijk - voor zover ik weet - maar je kunt manieren vinden om je innerlijke kind te voeden en enkele van die wegen af te leggen die voor jou als jongere geblokkeerd waren.

Het goede nieuws is dat je zelfs als volwassene de zin voor spelen kunt herontdekken.

Liz Tung merkt op:

"Mijn ouders noemden andere gedragingen die ze zich herinnerden: mijn voorliefde voor imitaties, mijn gewoonte om op te treden aan de eettafel, het aankleden van onze kat in kostuumjuwelen."

Hij voegde eraan toe:

"Toen ik nadacht over hoe dat fantasierijke spel er in het volwassen leven uit zou kunnen zien, viel het me op dat dat soort verhalen niet zo ver af stond van mijn werk als verslaggever. Het verschil is dat ik in plaats van personages te verzinnen, hen interview. En in plaats van op te treden aan de eettafel, neem ik hun verhalen op."

5) De liefde en verwondering is vervaagd

Als je klein bent, is de wereld een grote plek vol magie en ongelooflijke openbaringen. Onder elke rots en in elk bosje liggen nieuwe feiten en ervaringen op de loer.

Ik herinner me nog steeds de vlinders in mijn buik als ik en mijn zus stenen op het strand omdraaiden en krabben zagen wegrennen.

Ik herinner me het gevoel van de wind door mijn haar aan boord van een boot, de opwinding van het springen in een koude rivier, het geluk van een ijshoorntje.

Nu is mijn nieuwsgierigheid naar onderzoeken en leren een beetje afgestompt. Ik weet dat er nog veel te leren en te zien valt, maar die kinderlijke verwondering en openheid zijn afgesloten.

Herstel van dat gevoel van kinderlijk ontzag en opwinding is mogelijk.

Hoewel je nooit meer een kind zult zijn - tenzij je Benjamin Button heet en een filmpersonage bent - kun je manieren vinden om op de juiste manier in de flow te komen en activiteiten vinden die je innerlijke ontzag in je kind naar boven halen.

Het kan wandelen en mediteren op een berg zijn of de balalaika leren spelen.

Laat de ervaring over je heen komen en koester dat innerlijke gevoel van verwondering.

6) Je voelt je als een nummer

Als je je een nummer begint te voelen, kan je gevoel van eigenwaarde en levensvreugde een flinke klap krijgen. Dan begin je de kindertijd te missen.

Want als kind was je belangrijk. Tenminste voor je ouders, vrienden en schoolgenoten.

Je was misschien niet beroemd, maar je kon goed handelen en een homerun slaan.

Nu ben je gewoon Joe Public die papieren schuifelt bij een of ander klote baantje en aan het eind van weer een vergeten dag eten in je mondholte schept (ik hoop niet dat dit jouw situatie is, maar het illustreert het punt dat ik probeer te maken...).

Als je het gevoel hebt dat je alleen maar leeft om te werken, bouwen wrok en uitputting zich op.

Waar zijn de vreugde en de zinvolle ervaringen die het leven de moeite waard maken?

Je wilt lachen of huilen, iets anders doen dan het niets dat het voelt alsof je doet. En dan denk je aan een zwembadfeestje toen je tien was en begin je te huilen.

Dit is niet hoe het leven ooit had moeten zijn. En het is tijd voor grote veranderingen.

7) Je leven is saai

Laten we ter zake komen:

Soms missen we de kindertijd omdat ons volwassen leven saai is geworden.

Het voelt alsof we de hoofdrol spelen in een remake van James Bond, maar in plaats van "Tomorrow Never Dies" heet het "Tomorrow Never Lives" en zitten we gewoon in onze woonkamer ons af te vragen wat er na het werk op tv is.

Velen van ons hebben de neiging zich in een routine te nestelen.

Zelfde shit, andere dag.

Routines kunnen goed zijn en het is heel belangrijk om gezonde gewoonten op te bouwen, maar als je vast komt te zitten in een sleur, kun je het gevoel krijgen dat je je leven vergooit.

De kindertijd was een tijd waarin je kon gaan kamperen en bliksembeestjes kon vangen, gekke kussengevechten kon houden en forten kon bouwen bij je vrienden of een winnende korf kon schieten en een glimlach kon krijgen van dat ene leuke meisje of die ene jongen waar je helemaal weg van was.

Nu zit je vast in een rol en alles voelt vervaagd en saai. Je moet de vermoeide oude routine doorbreken.

Haal de banden met familie en oude vrienden weer aan en probeer ten minste één ding te vinden dat uw bloed doet pompen.

Het hoeft geen bungeejumping te zijn, misschien is het slam poetry in de kroeg op vrijdagavond of een bijbaantje beginnen met het maken van kleurrijke armbanden en sieraden.

Doe gewoon iets om je groove terug te krijgen.

8) Onopgeloste trauma's en ervaringen houden je in het verleden.

De kindertijd is een tijd waarin we in het beginstadium van groei zitten en daarom doet elke snee tien keer meer pijn.

Misbruik, pesten, verwaarlozing en nog veel meer kunnen littekens achterlaten die zelfs een heel leven lang niet vervagen.

In sommige gevallen missen we de kindertijd omdat we emotioneel nog steeds in de kindertijd leven.

Ons verstand en onze aandacht mogen dan wel volledig verschoven zijn van de dag dat onze vader ons verliet of de dag dat we op 7-jarige leeftijd werden verkracht, maar onze innerlijke instincten en ons ademhalingssysteem niet.

Die angst, angst en woede kolken nog steeds in ons zonder uitweg.

Een van de grootste tragedies van het leven is dat het trauma dat we hebben meegemaakt de neiging heeft een probleem voor ons te blijven in verschillende situaties totdat we het volledig onder ogen zien en verwerken.

Dat betekent niet "eroverheen komen" of de moeilijke emoties wegdrukken.

In veel opzichten betekent het leren omgaan met die pijn en dat trauma op een krachtige en actieve manier.

Het betekent manieren vinden om woede tot bondgenoot te maken, en leren om lijden en bitterheid te kanaliseren op manieren die effectief zijn.

Het gaat niet over "positief denken" of andere schadelijke onzin die miljoenen in de zelfhulpindustrie op een dwaalspoor heeft gebracht.

Het gaat erom gebruik te maken van het enorme potentieel en de kracht die je in je hebt om je de pijn en het onrecht dat je hebt geleden toe te eigenen en het te gebruiken als brandstof voor je dromen en om anderen te helpen die soortgelijke moeilijkheden hebben meegemaakt.

9) Je mist oude vrienden die zijn afgedreven

Jeugdvrienden blijven niet altijd lang bij ons, maar zij delen de meest bijzondere momenten.

Mijlpaalverjaardagen, eerste kusjes, tranen en schrammen: het gebeurt allemaal in onze hechte groepen die opgroeien.

Voor mij was het makkelijk om vrienden te maken toen ik opgroeide, maar tegen de middelbare school werd het moeilijker en verloor ik wat interesse.

Naarmate ik ouder werd, begon ik vrienden te missen die wegliepen, verhuisden of op belangrijke punten veranderden en in nieuwe vriendenkringen terechtkwamen.

Nu ik officieel volwassen ben (vorige week heb ik mijn diploma gehaald), vind ik het steeds moeilijker om in contact te blijven met die oude jeugdvrienden, omdat ook zij worstelen met de verantwoordelijkheden en tijdsverplichtingen van een gezin en een drukke carrière.

Wat we soms het meest missen aan onze kindertijd zijn de vrienden waarmee we onze eerste jaren deelden.

In een ontroerend artikel vertelt Laura Devries:

"Zij kenden jou, en jij kende hen, en het klikte gewoon. Je zwoer dat je voor altijd BFF's zou zijn, misschien kreeg je zelfs zo'n schattige halfhart-ketting, maar op de een of andere manier zijn jullie wegen afgedwaald. Je vraagt je af wat er gebeurd is; maar je weet wat er gebeurd is.

Het leven gebeurde. Zij gingen de ene kant op, jij de andere. Een verdriet in je hart achterlatend, waar je je op dat moment wel of niet bewust van was, omdat het leven gewoon doorging."

Ze voegde eraan toe:

"We hebben allemaal van die vriendschappen gehad. En misschien niet slechts één. In verschillende fasen van ons leven hebben we die speciale vriendschappen die dat 'next level' gaan." Of het nu je jeugdvrienden waren, middelbare schoolvrienden, schoolvrienden...

Er is iets met de band van het groeien door een tijd van overgang met iemand dat een onwankelbaar fundament creëert.

En pas als je volwassen wordt en verlangt naar verbinding, naar die echte, authentieke verbinding op het volgende niveau, haal je herinneringen op en denk je na over hoe bijzonder die banden werkelijk waren.

wat ze zei.

10) Je mist de innerlijke rust van de kindertijd

Ik besef dat de kindertijd niet voor iedereen een tijd van vrede was.

Zoals ik al schreef, kan het in veel gevallen een tumultueuze periode van diepe trauma's zijn.

Maar de kindertijd heeft een eenvoudiger stijl: je bent jezelf en gaat de wereld in en hoe goed of slecht het ook gaat, er is niet hetzelfde niveau van overpeinzingen en existentiële angst dat het volwassen leven met zich mee kan brengen.

Als kind pak je de dingen frontaal aan en ervaar je de dingen met gevoel zonder de buffers van cynisme en uitgebluste berusting die zovelen van ons als volwassene aannemen.

De kindertijd was misschien hectisch, maar ook direct. Je ervoer vreugde en pijn spontaan zonder alle etiketten en verhalen die we in het volwassen leven creëren.

Met andere woorden, de jeugd kan goed of slecht zijn geweest, maar het was in ieder geval minder vol mindf*cking bullshit.

Je wilt je gewoon weer goed voelen!

Maar ik snap het, die gevoelens loslaten kan moeilijk zijn, vooral als je zo lang geprobeerd hebt ze onder controle te houden.

Als dat het geval is, raad ik ten zeerste aan deze gratis video over ademwerk te bekijken, gemaakt door de sjamaan Rudá Iandê.

Rudá is niet de zoveelste zelfbenoemde levenscoach. Via het sjamanisme en zijn eigen levensreis heeft hij een moderne draai gegeven aan eeuwenoude genezingstechnieken.

De oefeningen in zijn verkwikkende video combineren jarenlange ervaring met ademwerk en oude sjamanistische overtuigingen, ontworpen om je te helpen ontspannen en in te checken met je lichaam en ziel.

Na vele jaren van onderdrukking van mijn emoties, deed Rudá's dynamische ademwerk die verbinding letterlijk herleven.

En dat is wat je nodig hebt:

Een vonk om je weer in contact te brengen met je gevoelens, zodat je je kunt gaan richten op de allerbelangrijkste relatie - die met jezelf.

Dus als je klaar bent om de controle over je geest, lichaam en ziel terug te nemen, als je klaar bent om afscheid te nemen van angst en stress, bekijk dan hieronder zijn oprechte advies.

Hier is weer een link naar de gratis video.

11) Volwassenheid heeft je geestelijk gebroken.

Ik beloofde dat ik het niet te zwaar zou maken, maar hier ga ik.

Sommige mensen missen hun kindertijd omdat ze als volwassene geestelijk gebroken zijn.

Ja, dat zei ik...Misschien komt het een beetje te dramatisch over, maar ik denk het echt niet.

Sommige dingen in het leven en het opgroeien maken zelfs opstaan voor een nieuwe dag al een prestatie op zich.

Er is een zeer intens citaat van de Amerikaanse schrijver Ernest Hemingway dat de zienswijze van een geestelijk gebroken volwassen mens illustreert:

"De wereld breekt iedereen en daarna zijn velen sterk op de gebroken plaatsen. Maar zij die niet willen breken, doodt zij. Zij doodt onpartijdig de zeer goeden en de zeer zachtmoedigen en de zeer dapperen. Als u geen van deze bent, kunt u er zeker van zijn dat zij u ook zal doden, maar er zal geen speciale haast zijn."

Ouch.

Misschien had Hemingway gelijk, maar een dergelijke visie leidt tot verbittering die je van binnenuit aantast en eindigt met een of ander olifantengeweer.

Als jij dit bent dan ben je geestelijk gebroken. En dat is niet iets om je voor te schamen. Helemaal niet.

In feite kan de weigering om je ooit echt te laten breken een grote belemmering zijn voor groei.

Het goede nieuws is dat gebroken zijn de eerste stap is om opnieuw te beginnen en een echt authentiek en zelfgeactualiseerd individu te worden.

12) De vrijheid van de kindertijd is vervangen door de grenzen van de volwassenheid.

We hadden allemaal een andere jeugd. Sommigen waren strenger, anderen opener.

Maar zelfs kinderen die opgroeien in streng religieuze of militaire gezinnen hebben meer vrijheid dan volwassenen die opgezadeld zijn met allerlei verantwoordelijkheden en levensstress.

Tenminste in de meeste gevallen.

Zoals Chuck Wicks zingt in "Man of the House" over een kind wiens vader weg is in de oorlog, heeft niet elke jongen een jeugd zonder plichtplegingen.

Oh hij is pas tien

Net volwassen geworden

Hij zou buiten moeten spelen...

En videospelletjes

Bomen klimmen

Of op een fiets gewoon rondrijden

Maar het is moeilijk om een kind te zijn

Als je de man in huis bent

Inderdaad:

Voor sommige kinderen vereist de kindertijd het nemen van verantwoordelijkheid vanaf het allereerste begin.

Maar voor vele anderen is het een tijd van vertrouwen op volwassenen en begeleiding van ouders en mentoren in moeilijke tijden.

Als je volwassen bent kun je vaak nergens terecht voor een back-up plan. De verantwoordelijkheid ligt bij jou en of je het leuk vindt of niet, zo werkt het leven nu eenmaal.

Het geheim van deze hachelijke situatie is het vinden van het nobele en stimulerende aspect van dienstbaarheid en plicht.

In plaats van je beperkt te voelen door de eisen van het volwassen leven, laat ze je sterken zoals gewichtstraining in de sportschool.

Geniet van degenen die op je rekenen en je nodig hebben om je hoofd omhoog te houden.

13) Je bent teleurgesteld in de persoon die je geworden bent...

Soms missen we de kindertijd omdat we teleurgesteld zijn in de persoon die we geworden zijn.

Als je niet voldoet aan wie je wilde zijn, dan kan de kindertijd er in vergelijking veel beter uitzien.

Het was een tijd waarin je meer begeleiding had, dingen om op te vertrouwen, en geruststelling.

Nu vlieg je alleen of ben je meer op jezelf aangewezen en soms voel je je rot over de persoon die je geworden bent.

Dit kan echter een goede zaak zijn.

Kara Cutruzzula pakt het op:

"Teleurstelling kan werken als een radarsysteem, dat precies aangeeft waar je bent en waar je wilt zijn. Het ding over teleurstelling is dat het onthult waar je eigenlijk om geeft.

Hoewel je misschien het gevoel hebt dat je ervoor terugdeinst als de dingen niet lopen zoals jij wilt, luister dan naar je instincten. Je bent teleurgesteld omdat je erom geeft, en die passie is wat je vooruit zal houden."

Waarom mis ik de kindertijd zo erg?

Ik hoop dat deze lijst u heeft geholpen bij het beantwoorden van de vraag waarom ik de kindertijd zo mis?

Ik weet dat ik in mijn geval de neiging heb de kindertijd te missen als ik niet weet waar ik heen moet in mijn volwassen leven.

Andere keren is het gewoon nostalgie. Ik mis geweldige dagen en familieleden en vrienden die zijn overleden.

Als je je afvraagt waarom je je jeugd zo mist, kan dat vele redenen hebben, waaronder het feit dat je jeugd gewoonweg geweldig was.

Of het kunnen verschillende van de 13 redenen zijn waarover ik schreef.

Wat mis je het meest uit je kindertijd?