Margaret Fuller: Het verbazingwekkende leven van Amerika's vergeten feministe

Lang voordat de suffragettes opkwamen, kwamen vrouwen al op voor hun rechten in de samenleving.

Een daarvan was Margaret Fuller, die zich in korte tijd ontpopte tot een van Amerika's meest invloedrijke feministen.

Dit is een overzicht van haar leven en haar ongelooflijke rol in de feministische beweging.

Wie is Margaret Fuller?

Margaret Fuller wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke Amerikaanse feministen van haar tijd.

Ze was zeer goed opgeleid en wijdde haar leven aan het zijn van een redacteur, lerares, vertaalster, auteur van vrouwenrechten, vrijdenker en literair criticus. En niet te vergeten, ze werkte nauw samen met de transcendentale beweging.

Hoewel Fuller slechts een kort leven leidde, stopte ze er veel in en haar werk blijft een inspiratiebron voor vrouwenbewegingen over de hele wereld. Geboren in 1810 in Cambridge, Massachusetts, begon haar vader, congreslid Timothy Fuller, al op jonge leeftijd met haar opvoeding en uiteindelijk met een leven waarin ze streefde naar vooruitgang, zowel op persoonlijk als op sociaal vlak.

Waar geloofde Margaret Fuller in?

Fuller was een fervent voorstander van vrouwenrechten, in het bijzonder van onderwijs voor vrouwen, zodat zij een gelijkwaardige positie in de samenleving en de politiek zouden krijgen.

Maar dat is niet alles - Fuller had een uitgesproken mening over verschillende sociale kwesties, waaronder hervorming van gevangenissen, dakloosheid, slavernij, en ze was fel gekant tegen discriminatie van Afro-Amerikanen en Indianen.

Fuller stond bekend als een zelfverzekerde, zelfverzekerde vrouw die gepassioneerd was, zo niet een beetje slecht gehumeurd, maar haar overtuigingen waren revolutionair voor haar tijd en hoewel ze kritiek kreeg, werd ze ook zeer gewaardeerd door haar collega's, studenten en volgelingen.

Hoe toonde Margaret Fuller aan dat vrouwen leiders konden zijn?

Door haar werk liet Fuller zien hoe goed vrouwen in staat zijn het heft in eigen handen te nemen, een vreemd concept voor de meesten in haar tijd.

Niet alleen leidde Fuller talrijke "gesprekken" in Boston over het onderwerp feminisme, maar zij was de katalysator, die andere vrouwen aanmoedigde om zelf na te denken - zij vermeed "lesgeven" en lokte liever anderen uit om diep na te denken over dergelijke sociale kwesties.

Het resultaat was dat veel vrouwen die haar "gesprekken" bijwoonden, later prominente feministen en hervormers werden, die door hun vastberadenheid en passie de geschiedenis van Amerika vormgaven.

Margaret Fuller boeken

In haar 40-jarige leven schreef Margaret verschillende boeken over feminisme, maar ook memoires en poëzie. Enkele van haar meest prominente werken zijn:

• Vrouwen in de Negentiende Eeuw. Oorspronkelijk gepubliceerd in 1843 als tijdschrift, werd het later heruitgegeven als boek in 1845. Controversieel voor zijn tijd maar zeer populair, beschrijft Fuller haar verlangen naar rechtvaardigheid en gelijkheid, vooral voor vrouwen.

• Summer on the lakes. Geschreven in 1843, beschrijft Fuller het leven in het middenwesten tijdens haar reizen. Ze documenteert het leven en de strijd van vrouwen en inheemse Amerikanen in de regio, met veel aandacht voor culturele en sociale kwesties.

• The Woman and the Myth. Dit is een verzameling van Fuller's geschriften, inclusief ongepubliceerde fragmenten uit haar dagboeken, waarin een scala aan onderwerpen over feminisme en transcendentalisme wordt gedocumenteerd.

Voor een volledig overzicht van Fuller wordt in Margaret Fuller: A New American Life, geschreven door Megan Marshall, ingegaan op haar ongelooflijke prestaties, waarbij ze weer tot leven wordt gewekt met haar tijdloze opvattingen en opvattingen over feminisme.

Margaret Fuller over feminisme

Fuller had verschillende opvattingen over feminisme, maar in de kern wilde ze gelijk onderwijs voor vrouwen. Fuller erkende dat de enige manier voor vrouwen om dezelfde status als mannen in de samenleving te krijgen, onderwijs was.

Zij pakte dit op verschillende manieren aan, via haar geschriften en haar "gesprekken" die de weg vrijmaakten voor hervormingen en talloze andere vrouwen inspireerden om voor hun rechten op te komen.

Haar boek, Women in the Nineteenth Century, zou de Seneca Falls Women's Rights bijeenkomst in 1849 hebben beïnvloed.

De kernboodschap van dit boek?

Dat vrouwen goed afgeronde individuen moeten worden, die voor zichzelf kunnen zorgen en niet afhankelijk zijn van mannen.

Door haar succesvolle carrières als criticus, redacteur en oorlogscorrespondent gaf zij het voorbeeld door zowel te doen als haar ideeën te delen en anderen aan te moedigen diep na te denken over de sociale onrechtvaardigheden waarmee vrouwen worden geconfronteerd.

Margaret Fuller over het transcendentalisme

Fuller was een voorvechter van de Amerikaanse Transcendentalistische Beweging en was de eerste vrouw die werd toegelaten tot de beweging, die samenwerkte met mensen als Henry Thoreau en Ralph Waldo Emerson.

Hun overtuigingen waren gecentreerd rond het idee dat in de kern mens en natuur beiden inherent goed zijn. Zij geloofden dat de maatschappij, met haar vele grenzen en instituten die de kerngoedheid binnensijpelt en corrumpeert.

Eind jaren 1830 besloot Fuller, samen met collega Emerson, hun lezingen en publicaties naar een hoger plan te tillen, toen zij inzagen dat hun leer een soort "beweging" was geworden.

Ze bleef betrokken bij het transcendentalisme - in 1840 werd ze de eerste redacteur van het transcendentalistische tijdschrift "The Dial".

Haar overtuigingen waren gericht op de bevrijding van alle mensen, maar vooral van vrouwen. Ze pleitte voor filosofieën die aanzetten tot vervulling en was beïnvloed door de Duitse romantiek, maar ook door Plato en het Platonisme.

Margaret Fuller citeert

Fuller hield zich niet in met haar opvattingen, en vandaag de dag dienen haar citaten als inspiratie voor velen. Hier zijn enkele van haar populairste uitspraken:

• "Vandaag een lezer, morgen een leider."
• "We hebben hier lang in het stof gewacht; we zijn moe en hongerig, maar de triomftocht moet eindelijk verschijnen."
• "Het speciale genie van vrouwen is volgens mij elektrisch in beweging, intuïtief in functie, spiritueel in tendens."
• "Als je kennis hebt, laat anderen er hun kaarsen in aansteken."
• "Mensen vergeten omwille van het leven te leven."
• "Man en vrouw vertegenwoordigen de twee kanten van het grote radicale dualisme. Maar in feite gaan ze voortdurend in elkaar over. Vloeistof verhardt tot vast, vast gaat over in vloeistof. Er is geen volledig mannelijke man, geen zuiver vrouwelijke vrouw."
• "Alleen de dromer zal de werkelijkheid begrijpen, hoewel zijn dromen in werkelijkheid niet in verhouding moeten staan tot zijn waken."
• "Een huis is geen thuis tenzij het voedsel en vuur bevat voor zowel de geest als het lichaam."
• "Heel vroeg wist ik dat het enige doel in het leven was om te groeien."
• "Ik ben verstikt en verloren als ik niet het heldere gevoel van vooruitgang heb."
• "Overal om ons heen ligt wat we niet begrijpen of gebruiken. Onze capaciteiten, onze instincten voor dit onze huidige sfeer zijn maar half ontwikkeld. Laten we ons daartoe beperken tot de les geleerd is; laten we volledig natuurlijk zijn; voordat we ons bezighouden met het bovennatuurlijke. Ik zie nooit een van deze dingen, maar ik verlang ernaar om weg te gaan en onder een groene boom te liggen en de wind over me heen te laten waaien. Er is...wonder en charme genoeg daarin voor mij."
• "Eerbiedig de hoogste, heb geduld met de laagste. Laat de uitvoering van deze dag van de gemeenste plicht uw religie zijn. Zijn de sterren te ver weg, raap de kiezel op die aan uw voeten ligt, en leer ze allemaal."
• "Het moet worden opgemerkt dat, naarmate het beginsel van vrijheid beter wordt begrepen en nobeler wordt geïnterpreteerd, er een breder protest komt ten gunste van vrouwen. Naarmate mannen zich ervan bewust worden dat weinigen een eerlijke kans hebben gehad, zijn ze geneigd te zeggen dat geen enkele vrouw een eerlijke kans heeft gehad."
• "Maar het intellect, koud, is altijd meer mannelijk dan vrouwelijk; verwarmd door emotie, snelt het naar moeder aarde, en neemt de vormen van schoonheid aan."

10 dingen die je waarschijnlijk niet wist over Margaret Fuller

1) Ze had wat toen als een "jongensopleiding" werd beschouwd...

Fuller was het eerste kind van congreslid Timothy Fuller en zijn vrouw, Margaret Crane Fuller.

Haar vader wilde heel graag een zoon. Hij was teleurgesteld, en besloot Margaret een "jongensopleiding" te geven.

Timothy Fuller begon haar thuis op te voeden. Op haar derde leerde Margaret lezen en schrijven. Op haar vijfde las ze Latijn. Haar vader was een meedogenloze en strenge leraar, die haar verbood typische "vrouwelijke" boeken over etiquette en sentimentele romans te lezen.

Haar formele opleiding begon op de Port School in Cambridgeport en vervolgens op het Boston Lyceum for Young Ladies.

Onder druk van haar familie ging ze naar The School for Young Ladies in Groton, maar stopte daar twee jaar later mee. Ze vervolgde haar opleiding echter thuis en verdiepte zich in de klassieken, las wereldliteratuur en leerde verschillende moderne talen.

Later zou ze haar vaders hoge verwachtingen en strenge lessen de schuld geven van haar nachtmerries, slaapwandelen, levenslange migraine en slecht zicht.

2) Ze was een fervent lezer

Ze was zo'n gulzige lezer, dat ze de reputatie had de meest belezen persoon in New England te zijn - man of vrouw. Ja, dat was een ding.

Fuller had een grote belangstelling voor de moderne Duitse literatuur, die haar gedachten over filosofische analyse en verbeeldingskracht inspireerde. Zij was ook de eerste vrouw die gebruik mocht maken van de bibliotheek van Harvard College, waaruit het belang van haar positie in de maatschappij blijkt.

3) Ze werkte als lerares

Margaret had er altijd van gedroomd om een succesvol journaliste te worden. Maar ze was nog maar net begonnen toen haar familie werd getroffen door een tragedie.

In 1836 stierf haar vader aan cholera. Ironisch genoeg had hij geen testament gemaakt, zodat het grootste deel van het familiefortuin naar haar ooms ging.

Margaret kreeg de verantwoordelijkheid om voor haar gezin te zorgen en nam daarvoor een baan aan als lerares in Boston.

Op een gegeven moment kreeg ze 1000 dollar per jaar, een ongewoon hoog salaris voor een lerares.

4) Haar "gesprekken" duurden vijf jaar

Op de eerste bijeenkomst in 1839, in de salon van Elizabeth Palmer Peabody, waren 25 vrouwen aanwezig. In vijf jaar tijd trokken de discussies meer dan 200 vrouwen, waarvan sommigen zelfs tot in Providence, RI, kwamen.

De onderwerpen werden serieuzer en relevanter, zoals Onderwijs, Cultuur, Ethiek, Onwetendheid, Vrouwen, zelfs "Personen die nooit ontwaken tot het leven in deze wereld."

Het werd ook druk bezocht door invloedrijke vrouwen uit die tijd, zoals de Transcendentalistische leider Lydia Emerson, de abolitioniste Julia Ward Howe en de inheemse Amerikaanse activiste Lydia Maria Child.

De bijeenkomsten vormden een sterke basis voor het feminisme in New England. Ze werden zo invloedrijk voor de vrouwenkiesrechtbeweging dat feministe Elizabeth Cady Stanton het een mijlpaal noemde in "de rechtvaardiging van het recht van vrouwen om te denken".

Margaret rekende $20 per opkomst en verhoogde al snel de prijs naarmate de discussies populairder werden. Hierdoor kon zij zichzelf 5 jaar lang zelfstandig onderhouden.

5) Zij schreef het eerste "feministische" boek van Amerika.

Margarets journalistieke carrière nam een vlucht toen ze redacteur werd van het transcendentalistische tijdschrift The Dial, een functie die haar werd aangeboden door transcendentalistisch leider Ralph Waldo Emerson.

Het was in deze periode dat Margaret de aandacht trok als een van de belangrijkste figuren van de transcendentale beweging, en een van de meest gerespecteerde journalisten in New England werd.

Belangrijker is dat ze hier haar belangrijkste werk in de Amerikaanse geschiedenis heeft gemaakt.

Ze publiceerde "The Great Lawsuit" als een feuilleton op The Dial. In 1845 publiceerde ze het onafhankelijk als "Woman in the Nineteenth Century", het eerste "feministische" manifest dat in Amerika werd gepubliceerd. Dit boek zou geïnspireerd zijn op haar "gesprekken".

De oorspronkelijke titel was The Great Lawsuit: Man 'versus' Men, Woman 'versus' Women.

In The Great Lawsuit werd besproken hoe vrouwen hebben bijgedragen aan de Amerikaanse democratie en hoe vrouwen meer betrokken zouden moeten zijn. Sindsdien is het een belangrijk document geworden in het Amerikaanse feminisme.

6) Ze was de eerste fulltime Amerikaanse boekbespreker...

Onder Margaret Fuller's vele "primeurs" is het feit dat zij de allereerste fulltime Amerikaanse vrouwelijke boekbespreker in de journalistiek was.

Ze nam ontslag bij The Dial, deels vanwege een slechte gezondheid, het feit dat ze niet volledig werd gecompenseerd voor haar overeengekomen salaris, en de dalende abonnementscijfers van de publicatie.

Dat jaar verhuisde ze naar New York en werkte ze als literair criticus voor The New York Tribune, waar ze de eerste fulltime boekrecensent van Amerika werd.

7) Ze was ook de eerste vrouwelijke redacteur van The New York Tribune...

Margaret hield het daar niet bij. Ze werd zo goed in haar werk dat haar baas, Horace Greeley, haar promoveerde tot redacteur. Geen andere vrouw voor haar had die positie bekleed.

Dit is het moment waarop Margaret's persoonlijke en intellectuele groei opbloeide. In haar 4 jaar bij de publicatie publiceerde ze meer dan 250 columns. Ze schreef over kunst, literatuur en politieke kwesties over slavernij en vrouwenrechten.

8) Ze was de eerste vrouwelijke buitenlandse correspondent...

In 1846 kreeg Margaret de kans van haar leven. Ze werd door de Tribune naar Europa gestuurd als buitenlandcorrespondente. Ze was de eerste vrouw in Amerika die buitenlandcorrespondente werd voor een groot tijdschrift.

De volgende vier jaar maakte ze 37 reportages voor de Tribune. Ze interviewde mensen als Thomas Carlyle en George Sand.

Veel vooraanstaande mensen beschouwden haar als een serieuze intellectuele figuur, zelfs in Engeland en Frankrijk, en haar carrière steeg nog meer. Ze doorbrak barrières en nam vaak rollen aan die in die tijd niet voor vrouwen bestemd waren.

9) Ze was getrouwd met een voormalig markies...

Margaret vestigde zich in Italië, waar ze haar toekomstige echtgenoot, Giovanni Angelo Ossoli, ontmoette.

Giovanni was een voormalig markies, onterfd door zijn familie vanwege zijn steun aan de Italiaanse revolutionair Giuseppe Mazzini.

Er werd veel gespeculeerd over hun relatie. Sommigen zeggen zelfs dat het paar niet getrouwd was toen Margaret beviel van hun zoon, Angelo Eugene Philip Ossoli.

Volgens verschillende bronnen trouwden de twee in het geheim in 1848.

Zowel Margaretha als Giovanni namen actief deel aan Giuseppe Mazzini's strijd voor de oprichting van een Romeinse republiek. Zij werkte als verpleegster terwijl Angelo vocht.

Toen ze in Italië was, kon ze zich eindelijk volledig richten op haar levenswerk - Geschiedenis van de Italiaanse Revolutie. In brieven tussen haar en vrienden leek het erop dat het manuscript het potentieel had om haar meest baanbrekende werk te worden.

10) Ze stierf in een tragische schipbreuk.

Helaas zou haar manuscript nooit gepubliceerd worden.

In 1850 reisde Margaret en haar gezin terug naar Amerika, omdat ze haar zoon aan de familie wilden voorstellen. Op slechts 100 meter van de kust raakte hun schip echter een zandbank, vloog in brand en zonk.

Het gezin overleefde het niet. Het lichaam van hun zoon Angelo spoelde aan op de kust. Het lichaam van Margaret en Giovanni werd echter nooit teruggevonden - samen met wat het grootste werk van haar leven zou worden.