10 redenen waarom diepe denkers zeldzaam zijn in de moderne samenleving

"Denken is moeilijk, daarom oordelen de meeste mensen."

- Carl Jung

Zijn diepe denkers zeldzaam?

Het antwoord is een volmondig ja.

Onze moderne cultuur heeft veel ongelooflijke voordelen, maar creëert ook generaties van mentale slaven.

Klinkt dat overdreven?

Dit is waarom het niet overdreven is.

10 redenen waarom diepe denkers zeldzaam zijn in de moderne samenleving

1) We zijn digitale bavianen geworden

Een van de belangrijkste redenen waarom diepe denkers zeldzaam zijn in de moderne samenleving is dat we overal snelle antwoorden op zoeken op Google of op onze smartphones.

Nog voor we een vraag hebben gesteld, tikken we al weg.

Onze nieuwsgierigheid is vervaagd en daarvoor in de plaats komt een niet aflatend verlangen naar onmiddellijke informatie en snelkoppelingen.

We moeten het nu weten. Elke keer.

Ons geduld en onze verwondering zijn verdwenen en onze gemiddelde aandachtsspanne is korter dan een goudvis (feit).

Nachtelijke talkshows, politici en de popcultuur presenteren ons meer van hetzelfde:

Soundbytes, domme slogans, wij tegen hen verhalen.

En het is genoeg voor ons omdat het kort, simpel en emotioneel bevredigend is.

Maar dan krijgen we weer trek in nieuwe geruststelling of verontwaardiging en gaan we op zoek naar meer snelle oplossingen.

Het resultaat is een samenleving van gemakkelijk af te leiden, gemakkelijk te controleren mensen die steeds minder geven om wat waar is of zelfs maar praten over de belangrijkste zaken in het leven.

2) We krijgen een overdosis aan informatie...

Een van de belangrijkste redenen waarom diepe denkers zeldzaam zijn in de moderne samenleving is dat we een overdosis aan informatie krijgen.

Nieuwskoppen, clickbait, flarden van gesprekken, scrollende borden in de straten van het centrum schreeuwen bij elke stap drama naar ons.

En uiteindelijk gooien we onze handen in overgave omhoog en zeggen: alsjeblieft, stop gewoon.

Deze kwestie van overspoeld worden met bombardementen van informatie, irrelevant entertainment en fragmenten van concurrerende standpunten is eigenlijk een militaire psychologische oorlogsvoeringstechniek.

Het gaat er niet zozeer om je te overtuigen dat iets waar is, maar dat de waarheid er niet toe doet.

Dit wordt ook wel de "brandslang van leugens" genoemd en wordt over het algemeen gebruikt om de vijandelijke bevolking te verwarren en af te leiden.

Waarom het tegen onze eigen bevolking wordt gebruikt, laat ik aan de samenzweringstheoretici over...

Maar ik zal zeggen, of je nu denkt dat het is om ons meer plooibare consumenten te maken of de groepseenheid af te breken: het werkt.

De hoeveelheid overweldigende informatie en controverse die rondwervelt is genoeg om ieder van ons ertoe te brengen zich intellectueel af te sluiten en zich bij de basis te houden.

Het is genoeg om zelfs de slimste persoon zich af te laten vragen of er werkelijk antwoorden zijn die de moeite waard zijn om na te streven of gedachten te hebben.

Die zijn er.

Maar in deze moderne wereld van information overload en clickbait drama is het moeilijk om door het lawaai heen te breken en echte gesprekken te voeren.

3) We zijn wanhopig op zoek naar saamhorigheid

Mensen zijn tribale wezens en we zoeken van nature anderen op.

Zelfs de grootste eenzame wolf onder ons heeft behoefte aan gemeenschap, doel en groepsidentiteit.

Er is absoluut niets mis mee.

Volgens mij kan groepsidentiteit iets heel positiefs zijn: het gaat erom waarvoor je het gebruikt, of liever gezegd waarvoor de verantwoordelijken het gebruiken.

Onze behoefte om erbij te horen in de moderne maatschappij is meestal gebruikt om ons te manipuleren en te misleiden.

Onze oprechte emoties en overtuigingen zijn gekaapt in oorlogen, economische rampen, nationale afleidingen en een dalende levensstandaard.

Veel te vaak wordt onze groepsidentiteit gebruikt als pion in andermans spel.

Dit ontkracht ons en schakelt ons vermogen tot dieper, kritisch denken uit. We horen het juiste of verkeerde etiket en springen toe, op zoek naar dat geruststellende stamgevoel.

Deze wanhopige behoefte om erbij te horen leidt ons helaas naar het volgende punt...

4) We zijn verdwaald in echokamers

Sociale en demografische verschillen worden alleen maar groter, deels dankzij onze hyper-online echokamers.

We denken niet diep na omdat we alleen maar omgaan en chatten met mensen die onze mening delen of in onze "club" zitten.

Zoals de Goodwill Community Foundation (GCF) opmerkt:

"Echokamers kunnen overal voorkomen waar informatie wordt uitgewisseld, of het nu online is of in het echte leven. Maar op het internet kan bijna iedereen snel gelijkgestemde mensen en perspectieven vinden via sociale media en talloze nieuwsbronnen.

Dit heeft echokamers veel talrijker gemaakt en gemakkelijk om in te vallen."

Ik heb deze trend ook opgemerkt bij veel publieke figuren, om eerlijk te zijn, en vooraanstaande academici, auteurs en persbureaus.

Ze zullen vooral anderen associëren en stimuleren die het in alles met hen eens zijn en dan één of twee "token" mensen van de "andere kant" uitkiezen.

Wat zij zich zelden realiseren is dat hun symbolische duivelsadvocaten eigenlijk helemaal niet representatief zijn voor de andere kant en slechts een valse, verkoopbare versie zijn van andere standpunten die ontworpen zijn voor de consumptie van hun kant.

Neem bijvoorbeeld progressieve nieuwsprogramma's of individuen die zich tot iemand als Ben Shapiro zullen wenden als een stem die het conservatisme vertegenwoordigt, om te proberen rechts te begrijpen.

Wat zij niet begrijpen is dat Shapiro zelf en zijn omarming van Randiaanse economie en neoconservatief buitenlands beleid een brede afkeer heeft van rechts en dat hij door velen in de groeiende nationalistische conservatieve beweging wordt gezien als een aansteller en pseudoconservatief.

Een ander voorbeeld zijn degenen aan de rechterzijde die zich opwinden over bijvoorbeeld de opruiende racistische opmerkingen van mensen als academicus en auteur Ibram X. Kendi.

Aangemoedigd door media-aandacht die zich voedt met clicks, gaan deze mensen vervolgens op zoek naar soortgelijke individuen als vertegenwoordigers van "wakker" links, zonder zich te realiseren dat er legioenen sociaal-democraten zijn aan de progressieve linkerzijde die ook vinden dat "woke politics" en kritische rassentheorie zoals omarmd door figuren als Kendi verdeeldheid zaaien en onnodig zijn. Je favoriete stroman kiezen en vechten tegenin een denkbeeldige strijd, zet het volume van de echokamer alleen maar hoger.

5) We consumeren idiote media

Als je je afvraagt waarom diepe denkers zeldzaam zijn in de moderne samenleving, hoef je niet verder te kijken dan een groot deel van de populaire media.

Begrijp me niet verkeerd, er zijn geweldige films en tv-programma's.

Maar zo veel ervan is totale troep, van reality-tv en soundbyte-geladen onzin over beroemdheden en schandalen tot verdraaide films over seriemoordenaars en mindfuck-programma's over gruwelijke bovennatuurlijke onderwerpen.

Dan zijn er al die sitcoms over 40-jarigen die in willekeurige appartementen wonen en doen alsof ze 15 zijn en elke dag of twee een nieuwe date hebben. Hoe hilarisch.

Het is geen wonder dat het diepe denken is gesaboteerd als we alleen gevraagd worden media te consumeren die geschreven zijn voor de kleinste gemene deler.

Er is niets mis mee om niet intellectueel te zijn.

Maar het meeste wat ik in de hitlijsten van de populairste tv-programma's, muziek en films zie klimmen is niet alleen anti-intellectueel.

Het is gewoon verdomd stom.

Klinkt dat hard? Ik nodig je uit om door Netflix of Hulu te scrollen en me terug te bellen.

6) We willen gemakkelijke antwoorden

Een van de duidelijkste redenen waarom diepe denkers zeldzaam zijn in de moderne samenleving is dat onze maatschappij gericht is geworden op gemakkelijke antwoorden en zwart-wit denken.

We willen niet horen dat religie een complex onderwerp is:

We willen alleen maar zeggen dat het de opium van de massa is om mensen te controleren of dat het Gods eeuwige waarheid is en dat je een ketter bent als je het niet gelooft.

We willen niet weten waarom mensen stemmen zoals ze doen:

We willen gewoon zeggen dat het racistische sukkels zijn die mensen haten die anders zijn of dat het helden zijn die de waarheid willen vertellen en van hun land houden.

Wat als het niet zwart-wit is?

Wat als de waarheid is dat iedereen elementen van waarheid in zijn of haar hoek heeft en dat we pas iets nuttigs bereiken als we stoppen met het zoeken naar al te eenvoudige antwoorden en de tijd nemen om te gaan zitten en het echt uit te praten.

Ik zeg niet dat we allemaal idioten zijn. Er zijn goede redenen voor wat ieder van ons gelooft.

Maar vaak houden we niet ten volle rekening met het perspectief van anderen of met complexe informatie over de werkelijkheid.

Voor diep nadenken hoef je geen genie te zijn. Vaak hoef je alleen maar te luisteren en na te denken.

7) We zitten vast in tekstpraat

Een van de redenen dat we afglijden in de hersenafdeling is de manier waarop we praten.

Zoveel messaging apps, sms-apparaten en andere manieren van praten hebben onze aandachtsspanne verkort en ons tot idioten gemaakt.

Lol, jk, wyd?

Dus hoe dan ook...

Praten in kleine afkortingen en emoji's of willekeurige GIF's heeft hele generaties volwassenen gecreëerd die zich gedragen als 10-jarige kinderen en ontmoedigt diep nadenken als de pest.

Het is moeilijk om een echte discussie te voeren over belastingen of biologische landbouw of hoe je bevredigende relaties kunt vinden met wat knipoogjes en een GIF.

Dus uiteindelijk blijf je oppervlakkig. En dan worden je eigen gedachten oppervlakkig.

Het is een vicieuze cirkel. Een orkaan van middelmatigheid.

8) We worden gedomineerd door anti-intellectuele bedrijven...

Een andere factor die ik als fundamenteel beschouw voor ons afglijden naar saaiheid is de invloed die grote anti-intellectuele bedrijven hebben op ons openbare leven.

Hun grote reclamebudgetten, sponsoring van grote stichtingen, lobbywerk in de regering en verzadiging van de publieke sfeer zorgen ervoor dat we allemaal veel oppervlakkiger en dommer worden.

(Niet te vergeten minder gezond en minder gelukkig).

Toen Coca-Cola in 1971 zong over "I'd like to buy the world a Coke" grepen ze de hippiebeweging en het anti-oorlogsactivisme aan om te doen alsof ze iets gaven om verarmde onderdrukte naties en kolonialisme.

Wat ze duidelijk niet doen. Tenslotte steelt Coke nog steeds de watervoorraden van arme landen.

Maar nepdiversiteit en multiculturalisme werken fantastisch voor gigantische harteloze bedrijven, omdat het de emoties van mensen aanwakkert en hun verlangen om als "goede mensen" te worden gezien.

Bedrijven als Coca-Cola, Nike, en vele anderen willen u allemaal vertellen hoe moreel en verfijnd ze zijn met domme, simplistische slogans die inspelen op de controverses van de dag om uw emotionele reactie aan te spreken.

Ondertussen schept Coke nog steeds dagelijks diabetessap in ons gezicht en profiteert Nike van Oeigoerse slavenarbeid in Xinjiang.

Maar vergeet niet dat ze beweren zich grote zorgen te maken over zwarte levens en raciale rechtvaardigheid in de Verenigde Staten.

Als je nog niet van woke capitalism hebt gehoord, raad ik je aan het te onderzoeken.

Zoals ik in 2019 schreef voor de Spectator:

"Steeds vaker besluit het Amerikaanse bedrijfsleven een veilige ruimte te zoeken door 'wakker' te worden. Woke capital verwijst naar reclame en branding die een standpunt inneemt over sociale kwesties.....

Van Silicon Valley tot Wall Street kiezen steeds meer bedrijven voor progressieve slogans en activisme in plaats van traditionele reclamestrategieën die de waarde of kenmerken van een product of dienst benadrukken."

Het zit zo:

Als we gebombardeerd worden met berichten van bedrijven vol nepactivisten die dan geld geven aan nepstichtingen om te doen alsof ze vechten voor een zaak om goede foto's te krijgen...

Het maakt ons ook verslaafd aan hun woordspelletjes.

Voor je het weet zijn we aan het woordenpolitiseren en ruziën over onze emoties en zijn de bedrijven erin geslaagd ons op te winden over de discussie en de optiek van de kwestie in plaats van er daadwerkelijk iets aan te doen.

9) Diepe denkers kunnen verwarrend zijn

Een andere reden waarom we een gebrek aan intellectuele diepgang hebben in de moderne samenleving is, eerlijk gezegd, de schuld van diepdenkers.

Ze kunnen ontoegankelijk en cryptisch zijn, op zichzelf blijven en hun wijsheid bewaren voor degenen die het wel snappen.

Hoewel ik de impuls begrijp om rond te hangen met mensen die je spul leuk vinden, denk ik dat het oneerlijk is om aan te nemen dat er meer mensen zijn die geïnteresseerd zijn...

Ik herinner me dat ik door mijn universiteitsbibliotheek liep langs rijen diepgaande theologische boeken die vorige eeuw door vooraanstaande geleerden waren geschreven en dat ik geen enkele ziel zag...

Dan kom je bij de afdeling pop-psychologie en zie je rij na rij plichtsgetrouwe eerstejaars in gauche ugg boots citaten pakken over "verdedigingsmechanismen" en droominterpretatie voor hun laatste essay.

Dit is een probleem.

Dat is waarom we eindigen met mensen als Jordan B. Peterson, een marketing meesterbrein die zich vermomd heeft als intellectueel door woordsalade te spuien op een moreel schrille toon.

"Wow, hij moet een diepe denker zijn! Wow, hij moet de echte ware geheimen van het leven begrijpen," zeggen mensen als ze zich haasten om zijn boek 12 regels voor het leven te kopen.

Het probleem is:

Het meeste van wat Peterson zegt is erg basaal en overbodig.

Maar door zijn grote woorden en zijn gravitas denken mensen dat ze "diep nadenken".

Als diepe denkers zich terugtrekken van het publieke plein krijg je pseudo diepe denkers zoals Peterson om hun plaats in te nemen.

In elk rijk duiken bedriegers op als de echte jongens en meisjes naar de uitgang gaan, moe van de drukte.

Je eindigt met griezelige valse New Age goeroes zoals Teal Swan en popcultuur jargon dat niets meer betekent.

10) Slimme mensen krijgen niet genoeg kinderen

Een van de belangrijkste redenen waarom diepe denkers zeldzaam zijn in de moderne samenleving is dat veel mensen die intellectueel zijn of gespecialiseerde beroepen uitoefenen niet zoveel kinderen hebben als mensen die minder intellectueel zijn.

Ze hebben het te druk met onderwijs, met het uitvinden van behandelingen voor ziekten, met het verkennen van de ruimte of de menselijke geest.

Dan blijven er meer mensen over die over de Kardashians willen praten.

Of maak een galerij van foto's van wat ze hebben gegeten en zet het op Instagram. Elke dag.

Door deze overdaad aan minder snuggere mensen blijven er ook legioenen kiezers over die denken dat het allemaal neerkomt op stemmen op het rode of het blauwe team en zo onze gemakkelijk te manipuleren en verdeelde bevolking in stand houden.

Geloof me, de bedrijfsleiders gaan nog steeds hun vette cheques innen, ongeacht op wie je stemt.

Als je de satirefilm Idiocracy uit 2006 hebt gezien, dan weet je waar ik het over heb.

Zoals Kelso Hakes in 2008 profetisch schreef..:

"Wetenschappers hebben een nieuwe soort ontdekt waarvan wordt aangenomen dat ze al bestaan sinds het begin van de mensheid.

Ze zijn nu de snelst groeiende minderheid in Amerika en mogelijk in de wereld. Ze zijn overal. Op de loer in jullie metro's, luchthavens, overheidskantoren en Wal-marts."

Iemand heeft de clownsauto al afgeremd en het is te laat om de lawine van domheid te stoppen.

Kunnen we op de resetknop drukken?

Ja en nee.

Ik denk dat het als collectief misschien te laat is om dit schip te keren voor de "mensheid".

Het meeste kritische denken heeft een fatale klap gekregen en is jaren geleden doodgezogen door smartphones.

Ik denk ook dat pogingen om het "grote plaatje" te veranderen ons vaak blind maken voor ons eigen leven en onze eigen keuzes.

Inderdaad: als individuen en kleine groepen geloof ik dat de bijtende effecten van technologie en conformiteit nog effectief kunnen worden uitgedaagd en veranderd.

We kunnen nog steeds kritisch denken en opnieuw leren hoe we zelf moeten denken:

We hoeven geen slaven van onze telefoons te zijn.

We hoeven economische systemen die ons devalueren niet zomaar te accepteren.

We hoeven ons niet te schikken naar systemen die onze planeet en onze geest ondermijnen.

Wij hebben de kracht om nieuwe oplossingen en ervaringen voort te brengen.

Wij hebben de macht om gemeenschap en solidariteit opnieuw vorm te geven.

Wij hebben de macht.

Ik heb de macht.

Jij hebt de macht.