Hoe dualiteit te overstijgen en in universele termen te denken

"Ik", "mij", "mijn".

Dit zijn enkele van de allereerste woorden die we leren. Vanaf onze eerste jaren op aarde leren we onszelf te definiëren door afscheiding.

Jij bent jij, en ik ben ik.

Overal waar we kijken zien we zichtbaar verschillen. Geen wonder dus dat dualiteit heerst. Maar die dualiteit bestaat niet alleen in de wereld om ons heen, maar ook in onszelf.

De mens en het leven in het algemeen zitten vol tegenstrijdigheden en paradoxen die verwarrend naast elkaar bestaan.

In dit artikel duiken we in het overstijgen van dualiteit.

Wat betekent het om dualiteit te hebben?

Om ons te verdiepen in wat dualiteit betekent, moeten we ons verdiepen in hoe we de werkelijkheid waarnemen.

Bij dualiteit denken we meestal aan tegenstellingen zoals licht en donker, warm en koud, dag en nacht, enz.

Maar als we echt diep graven, ontdekken we dat alle tegenstellingen tegelijkertijd bestaan. Het zijn gewoon verschillende aspecten van hetzelfde. Alle tegenstellingen zijn in zekere zin complementair.

Dus als we de tegenstellingen zouden wegnemen, houden we niets over. Daarom bestaan alle tegenstellingen tegelijkertijd, omdat ze deel uitmaken van hetzelfde ding.

Dualiteit is iets dat we creëren door onze perceptie. Het woord zelf beschrijft een staat van zijn. Het is iets dat ervaren wordt in plaats van simpelweg waargenomen. Dualiteit bestaat alleen omdat we het zo waarnemen.

Maar ook al ervaren we dualiteit in het leven, velen van ons zijn zich er tegelijkertijd van bewust dat er meer is dan de werkelijkheid op het eerste gezicht lijkt. Alles is verbonden en onderling afhankelijk. Het geheel is groter dan zijn delen.

Dit is wanneer dualiteit ook een spirituele betekenis krijgt. Dualiteit is wat de illusie van afscheiding creëert. De dualistische geest door zich te richten op de rede vindt zichzelf afgesneden van het universele.

De gevaren van dualiteit

Het geloof dat we allemaal afzonderlijke individuen zijn heeft in de loop van de geschiedenis van de mensheid tot talloze conflicten geleid (zowel grote als kleine).

Er worden oorlogen gevoerd, schuldigen aangewezen, haat gezaaid.

We zijn bang voor wat we als "anders" zien en verguizen het. Dit kan destructieve sociale problemen veroorzaken, zoals racisme, seksisme, islamofobie en homofobie.

Als we geloven dat we afzonderlijke entiteiten zijn, blijven we vechten over wie wat bezit, wie van wie houdt, wie over wie moet heersen, enz.

Zolang we geloven dat er een 'zij' en 'wij' is, is het moeilijker om ons te verenigen. En dus blijven we verdeeld.

Niet alleen onze omgang met elkaar lijdt onder de starre greep naar dualiteit, ook onze planeet heeft eronder te lijden.

Doordat men de onderlinge verbondenheid van het leven niet echt waardeert, heeft de mensheid de natuurlijke hulpbronnen geplunderd en de planeet vervuild.

We gebruiken en misbruiken de dieren, vogels, planten en de diverse biodiversiteit die ons huis delen.

Uit onderzoek is zelfs gebleken dat een van de grootste obstakels voor het aanpakken van de opwarming van de aarde is dat de mens te egoïstisch is om de huidige pijn te verdragen om toekomstige klimaatverandering af te wenden.

Het is een vernietigende conclusie, maar wel een die wijst op het onderliggende probleem van de scheiding. Onze vasthoudendheid om ons te richten op het individu in plaats van op het geheel zou daar debet aan kunnen zijn.

Als we de dualiteit kunnen overstijgen, kunnen we zeker in betere harmonie leven met anderen en in de wereld waarin we leven.

De paradox van de dualiteit

Dus dualiteit is iets slechts, toch?

Nou, hier kan het echt gaan rommelen met je geest. Het is belangrijk voor ons om te begrijpen dat het niet de dualiteit zelf is die slecht of goed is. Het is gewoon een manier om de werkelijkheid waar te nemen.

Zoals Shakespeare's Hamlet diepzinnig zegt: "Er is niets goed of slecht, maar het denken maakt het zo".

Dualiteit is tot op zekere hoogte essentieel. Zonder contrast bestaat er aantoonbaar niets.

De paradox van dualiteit is dat onze geest zonder verschil, zonder tegendeel als referentiepunt, de wereld niet zou kunnen verwerken.

We hebben dualiteit nodig om iets te ervaren.

Zonder omlaag hoe kan er een omhoog zijn? Zonder pijn, is er geen plezier. Zonder jou, hoe kan ik mezelf ervaren als mezelf?

Dualiteit is hoe wij de wereld oriënteren.

Als je gelooft dat we fundamenteel één universele energie of God zijn die zich in fysieke vorm manifesteert, dan hebben we nog steeds afscheiding nodig om die fysieke werkelijkheid te scheppen.

We kunnen de dualiteit dan niet negeren of wegdoen.

De paradox is dat dualiteit op universeel of spiritueel niveau misschien niet bestaat, maar zonder dualiteit zou de wereld zoals wij die kennen ook niet bestaan.

Zoals Einstein beroemde: "De werkelijkheid is slechts een illusie, zij het een zeer hardnekkige."

Het blijft bestaan omdat we zonder dat het leven niet kunnen ervaren zoals we het kennen. Is het leven een dualiteit? Ja, want het leven moet bestaan uit tegengestelde en concurrerende krachten.

Zoals we hebben gezien, kan het ook ongelooflijk schadelijk zijn om alleen in de waan van de dualiteit te leven. Maar dualiteit is alleen problematisch als het conflicten veroorzaakt - binnen of buiten.

De sleutel is die dualiteiten te omarmen en in evenwicht te brengen, zodat zij elkaar kunnen aanvullen in plaats van elkaar te bestrijden.

Misschien bestaat de oplossing erin tegelijk de paradox van de dualiteit te aanvaarden en de afzonderlijke elementen ervan te integreren om haar te weerspiegelen als het universele geheel dat zij is.

Wat is de dualiteit van de menselijke natuur?

We hebben besproken hoe dualiteit buiten onszelf bestaat om de wereld die we zien en kennen vorm te geven.

Maar aantoonbaar begint alle dualiteit in ons. Wij zijn het immers die dualiteit waarnemen om haar reëel te maken. Het is dan ook geen verrassing dat dualiteit niet alleen in de wereld om ons heen bestaat, maar ook in onszelf.

We hebben allemaal wel eens interne conflicten. Het kan voelen alsof er twee mensen in ons hoofd wonen.

Je wilt een versie van jezelf zijn, maar een andere blijft verschijnen, hoezeer je die ook probeert te onderdrukken.

Vaak onderdrukken we de delen van onszelf die ons niet bevallen en die ons ongemakkelijk doen voelen. Dit leidt tot het ontstaan van wat psycholoog Carl Jung het "schaduw"-zelf noemde.

En zo maak je delen van jezelf fout of slecht en draag je de schaamte daarvoor met je mee. Daardoor voelen we ons alleen maar meer geïsoleerd.

Onbewust gedrag komt dan voort uit de onderdrukking van wat je van binnen niet bevalt, terwijl je probeert legitieme delen van jezelf te onderdrukken.

Je zou kunnen zeggen dat we proberen om te gaan met de natuurlijke dualiteit van de mens door onze duisternis te verbergen, in plaats van er het licht op te werpen.

Hoe kom ik voorbij de dualiteit?

Misschien is een nog betere vraag om te stellen: hoe omarm ik mijn dualiteit? Want dat is de beste plaats om te beginnen als je de dualiteit wilt overstijgen.

Het gaat om het leren loslaten van zwart-wit denken, terwijl je tegelijkertijd de paradox van het samenleven met contrasten accepteert. Zo kunnen we proberen te leven in het grijs. De ruimte waar de twee elkaar ontmoeten.

In plaats van alles door de lens van tegenstellingen te zien, begin je beide kanten van elke kwestie te begrijpen.

In plaats van gedefinieerd te worden door je verschillen, leer je ze te waarderen. Je beseft dat elke kant van een munt iets waardevols bevat.

Dus in plaats van te proberen de ander te veranderen, leer je onvoorwaardelijk van hem te houden. In plaats van je bedreigd te voelen door zijn anders-zijn, raak je erdoor gefascineerd. En je leert erin te delen.

Dit kan de manier zijn om harmonieus met anderen te leven. Maar het begint allemaal binnenin.

Om volledig van het leven te genieten, moet je stoppen met vechten tegen je eigen natuur. Je moet eerst je eigen dualiteit leren accepteren.

Als je dualiteit werkelijk wilt overwinnen, moet je je angst om de controle te verliezen loslaten. Je moet jezelf toestaan je over te geven aan de waarheid van wie je werkelijk bent.

Je kunt jezelf niet dwingen iemand anders te zijn. Je kunt je niet voordoen als iemand anders. Je kiest er gewoon voor om het te verbergen of uit te drukken. Dus je ontkent het of omarmt het.

Als je in staat bent je angsten los te laten, zul je merken dat je op een meer natuurlijke manier in harmonie komt met jezelf en de wereld om je heen.

Als je je eindelijk overgeeft aan de waarheid van je bestaan, zul je ontdekken dat je al perfect bent. En met perfect bedoel ik gewoon heel.

3 tips om dualiteit te overstijgen

1) Ontken de duisternis niet

Er is een potentieel gevaarlijke kant aan de zelfhulp wereld.

Het kan positiviteit bevorderen in die mate dat we delen van onszelf ontkennen die we als "negatief" beschouwen. Het leven zal altijd donker en licht bevatten, ups en downs, verdriet en vreugde.

Dualiteit overstijgen betekent niet dat je de donkere kant van jezelf uitdrijft. Dat kun je niet. Het gaat erom beide kanten te integreren om het geheel te zien.

Het perfecte voorbeeld is het Yin en het Yang uit de oude Chinese filosofie. Samen vormen ze een perfect evenwicht dat de cirkel rond maakt.

Dat betekent niet dat je jezelf toestemming geeft om een eikel te zijn, want je drukt gewoon een deel van jezelf uit.

Maar het wordt giftige positiviteit of spirituele witwassen wanneer we proberen de natuurlijke tegenstellingen in het leven te negeren of uit te sluiten.

Het is heel gemakkelijk. We hebben de beste bedoelingen. We willen groeien tot de beste versie van onszelf. Maar we kunnen allerlei schadelijke gewoontes als deze oppakken.

Misschien heb je er een paar in jezelf herkend?

Is het misschien de behoefte om altijd positief te zijn? Of is het een gevoel van superioriteit over degenen die geen spiritueel bewustzijn hebben?

Zelfs goedbedoelende goeroes en deskundigen kunnen zich vergissen.

Het resultaat is dat je uiteindelijk het tegenovergestelde bereikt van wat je zoekt. Je doet jezelf meer kwaad dan dat je geneest.

Je kunt zelfs de mensen om je heen pijn doen.

In deze eye-opening video legt de sjamaan Rudá Iandé uit hoe zovelen van ons in de giftige spiritualiteitsval trappen. Hij heeft zelf een soortgelijke ervaring meegemaakt aan het begin van zijn reis.

Zoals hij in de video zegt, zou spiritualiteit moeten gaan over het versterken van jezelf. Niet het onderdrukken van emoties, niet het veroordelen van anderen, maar het vormen van een zuivere verbinding met wie je in je kern bent.

Als dit is wat u zou willen bereiken, klik dan hier om de gratis video te bekijken.

Zelfs als je al ver op je spirituele reis bent, is het nooit te laat om de mythen die je voor waarheid hebt aangenomen af te leren.

2) Vermijd overidentificatie

"Transcendentie betekent voorbij de dualiteit gaan. Gehechtheid betekent binnen de dualiteit blijven." - Osho

Het gaat niet om het bestaan van tegenstellingen in het leven, maar om de gehechtheden die we rond die tegenstellingen creëren.

Wij hebben de neiging ons met bepaalde aspecten van onszelf en de wereld te identificeren en ons daaraan te hechten. Dit leidt tot illusie en zelfs waan.

We ontwikkelen overtuigingen over wie we zijn. Dit creëert een gevoel van afgescheidenheid.

We raken zo gehecht aan onze meningen, gedachten en overtuigingen omdat we die gebruiken om onszelf te definiëren.

Het leidt ertoe dat we defensief worden, ons terugtrekken of aanvallen wanneer we het gevoel hebben dat dit dierbare kader door een ander wordt bedreigd.

Dus, in plaats van ons te hechten aan één tegenpool, kunnen we misschien leren de tegenstellingen gewoon te observeren zonder oordeel? Op die manier raken we er niet in verstrikt.

Dit is waar meditatie en mindfulness van pas komen. Het zijn geweldige hulpmiddelen om je te helpen los te komen van je ego en zijn meningen.

Zo kun je wat stilte vinden om de geest te observeren, in plaats van verstrikt te raken in zijn gedachten.

3) Accepteer jezelf met mededogen

Ik ben ervan overtuigd dat alle reizen van zelfonderzoek moeten worden ondernomen met een ongelooflijke hoeveelheid zelfcompassie, liefde en acceptatie.

Tenslotte is de buitenwereld altijd een weerspiegeling van onze binnenwereld. Hij weerspiegelt hoe we onszelf behandelen. Als we vriendelijkheid voor onszelf kunnen opbrengen, is het veel gemakkelijker om dat ook voor anderen te doen.

Wij kunnen deze innerlijke wereld voeden door daden van dankbaarheid, vrijgevigheid en vergeving.

Je kunt je relatie met jezelf op tal van praktische manieren onderzoeken door middel van middelen als journaling, reflectie, meditatie, het volgen van cursussen, therapie, of zelfs gewoon het lezen van boeken over psychologie en spiritualiteit.

Dit alles kan je helpen jezelf beter te begrijpen, te accepteren en te waarderen. Hoe dichter je bij jezelf komt, hoe dichter je tegelijkertijd bij het geheel komt.