Waarom leren scholen ons nutteloze dingen? 10 redenen waarom

Zoveel van wat we op school leren lijkt geen nut te hebben.

Maar als je niet slaagt voor de toetsen, ga je niet verder met je volwassen leven en beroep.

Is er een reden dat het reguliere onderwijs zo vastbesloten is om nutteloze informatie in onze hoofden te boren?

Waarom leren scholen ons nutteloze dingen? 10 redenen waarom

1) Het gaat meer om conditionering dan om leren.

Motiverende spreker Tony Robbins heeft een lage dunk van het moderne openbaar onderwijs. Volgens hem probeert het passieve volgers te creëren in plaats van creatieve leiders.

Zoals Robbins zegt, is veel van wat we zelfs op de universiteit leren veel te abstract en uiteindelijk niet van toepassing op ons echte leven.

De reden is dat ons van jongs af aan wordt geleerd om passieve leerlingen te zijn die informatie aanvaarden en opnemen zonder veel vragen te stellen of te onderzoeken.

Dit maakt ons op latere leeftijd tot klagende radertjes voor de bedrijfsmachine, maar het maakt ons ook depressief, machteloos en ongelukkig.

2) De curricula worden ontworpen door mensen met een ideologische instelling.

Achter elke school zit een leerplan. Leerplannen zijn eigenlijk systemen die ervoor zorgen dat leerlingen een bepaalde hoeveelheid leren over gekozen onderwerpen.

In de Sovjet-Unie zou het gaan over hoe het communisme de redding van de wereld was. In Afghanistan gaat het over hoe de islam de waarheid is en hoe mannen en vrouwen verschillende rollen in het leven hebben. In de Verenigde Staten of Europa gaat het over hoe "vrijheid" en liberalisme het hoogtepunt van de geschiedenis zijn.

De meningen houden ook niet op na literatuur, geschiedenis en geesteswetenschappen.

De manier waarop wetenschap en wiskunde worden onderwezen heeft ook veel te maken met overtuigingen van degenen die het curriculum ontwerpen, net als de lessen seksuele voorlichting, lichamelijke opvoeding en kunst en creatieve vakken.

Dit is natuurlijk en er is niets inherent schadelijk aan leerplannen die de stempel dragen van degenen die ze hebben gemaakt.

Maar wanneer mensen met sterke ideologieën over het algemeen slechts één kant op leunen en alle dominante leerplannen in een land of cultuur goedkeuren, krijg je uiteindelijk generaties die hetzelfde denken en geleerd hebben nergens aan te twijfelen.

3) Ze zijn te veel gericht op informatie die ons niet helpt in het leven.

Schoolprogramma's zijn vaak verzadigd met de expliciete en impliciete ideologie van het systeem dat ze heeft ontworpen.

Ze zijn ook gericht op naleving en het creëren van toekomstige burgers die gaan zitten, hun mond houden en doen wat hun wordt gezegd.

Dit is een van de redenen waarom zoveel mensen terechtkomen in een loopbaan die zij haten, zonder dat zij weten hoe zij daar terecht zijn gekomen.

Moest er niet een toekomst vol dromen in het verschiet liggen?

Wat is er nodig om een leven op te bouwen vol spannende mogelijkheden en avonturen vol passie?

De meesten van ons hopen op zo'n leven, maar we voelen ons vastzitten, niet in staat om de doelen te bereiken die we aan het begin van elk jaar zo graag willen stellen.

Ik voelde me net zo, totdat ik deelnam aan Life Journal, een initiatief van Jeanette Brown, lerares en levenscoach. Dit was de ultieme waarschuwing die ik nodig had om de passiviteit die het moderne onderwijs me had bijgebracht te overwinnen en actie te ondernemen.

Klik hier voor meer informatie over Life Journal.

Dus wat maakt Jeanette's begeleiding effectiever dan andere zelfontwikkelingsprogramma's?

Het is eenvoudig:

Jeanette heeft een unieke manier gecreëerd om jou de controle over je leven te geven.

Ze wil je niet vertellen hoe je je leven moet leiden. In plaats daarvan geeft ze je levenslange hulpmiddelen die je zullen helpen al je doelen te bereiken, waarbij je de focus houdt op datgene waar je gepassioneerd over bent.

En dat maakt Life Journal zo krachtig.

Als je klaar bent om het leven te leiden waar je altijd van gedroomd hebt, moet je Jeanette's advies lezen. Wie weet is vandaag de eerste dag van je nieuwe leven.

Hier is de link nog eens.

4) Ze willen dat we passieve ontvangers worden in plaats van actieve zenders.

Inmiddels heb ik geprobeerd te benadrukken dat het reguliere moderne onderwijs meer draait om conditionering dan om opvoeding.

In plaats van je te leren hoe je moet denken, leert het onderwijs je maar al te vaak wat je moet denken.

Er is een groot verschil.

Als je generaties van gewillige consumenten voortbrengt die doen wat hen gezegd wordt, zijn er verschillende voordelen voor regeringen en bedrijven:

Sociale stabiliteit, een steeds groter wordende pool van recepten voor depressie en angst en consumenten en producenten die in het hamsterwiel blijven zoals bedoeld.

Dit is goed voor "het systeem", maar niet zo goed voor zelfverwezenlijking en degenen die het leven willen leven.

Er is niets inherent mis met in het systeem zitten. Dat zijn we allemaal op een bepaalde manier, zelfs degenen onder ons die denken dat we dat niet zijn definiëren zichzelf in contrast met wat we ons voorstellen van het systeem.

Maar als het onderwijsproces je meer vertelt over nutteloze informatie dan hoe je een huurcontract moet tekenen of moet koken, dan weet je dat je meer sociaal geconditioneerd wordt dan dat je onderwijs krijgt.

5) De tekstboeken zijn geschreven door mensen die te veel in hun hoofd zitten...

Een van mijn vroegere banen was redactioneel medewerker in de educatieve uitgeverij.

Ik hielp bij het redigeren en verbeteren van teksten die auteurs instuurden over onderwerpen variërend van "Wat is een Bluebird?" tot "Hoe het weer werkt" en "De meest interessante architectonische wonderen ter wereld".

We hebben geholpen met de grafische vormgeving om foto's te plaatsen die de belangstelling van de leerlingen vasthouden en we hebben de zinnen bewerkt om ze duidelijk en kort te houden.

De boeken gingen uit voor K-12 in heel Noord-Amerika.

Ik zeg niet dat ze van lage kwaliteit waren. Ze hadden het nodige materiaal en de foto's en feiten.

Maar ze zijn geschreven in een overvolle kamer met computers en mensen die er achter zitten. Mensen die vastzitten in hun hoofd en wereld van feiten en cijfers.

Wat te denken van een excursie om vogels te zien of een wandeling door een stad om voorbeelden van unieke architectuur te zien?

Tekstboeken, documentaires en veel audiovisuele hulpmiddelen van onderwijsmateriaal zorgen ervoor dat leerlingen te veel in hun hoofd blijven hangen en informatie en bezienswaardigheden tot zich nemen in plaats van naar buiten te gaan en het zelf te vinden.

6) Memoriseren is nog steeds de basis van veel onderwijs...

Van taallessen tot scheikunde en geschiedenis, memoriseren is nog steeds de basis van veel onderwijs.

Dit leidt ertoe dat degenen met een beter geheugen en betere geheugentechnieken als "slimmer" worden beschouwd en betere cijfers halen.

Het uit het hoofd leren van grote blokken informatie wordt wat "studeren" is, in plaats van vaak de leerstof echt te begrijpen.

Zelfs materiaal dat af en toe nuttig zou kunnen zijn in situaties uit het echte leven, zoals rekenen of historische feiten over culturen en talen, gaat verloren in het doolhof van het onthouden.

Dit kan ook gevolgen hebben in het echte leven.

Artsen bijvoorbeeld, die enorme hoeveelheden kritische stof uit het hoofd leren, doen vaak veel moeite om hele boeken uit het hoofd te leren om te kunnen afstuderen.

Zodra ze dat diploma hebben en bevoegd zijn om hun beroep uit te oefenen, verdwijnt een groot deel van die informatie natuurlijk.

Nu zitten ze voor u als patiënt en weten nauwelijks iets, behalve de basis, omdat ze gedwongen werden hele hoeveelheden inhoud uit hun hoofd te leren die niet eens noodzakelijkerwijs thematisch met elkaar verbonden waren.

7) Wanneer was de Slag bij Waterloo?

Scholen onderwijzen veel nutteloze dingen omdat ze lesgeven op een just-in-case basis.

Je leert een beetje van alles voor het geval het nuttig wordt.

Maar het moderne leven is veel meer gebaseerd op een ander systeem: JIT (just in time).

Dit betekent dat je de dingen op het juiste moment moet weten, en niet ergens in je hersenen moet rondslingeren voor over tien jaar, wanneer je ze vergeet.

Met onze smartphones hebben we toegang tot ongekende hoeveelheden informatie en inhoud, inclusief verificaties van welke bronnen al dan niet betrouwbaar zijn.

Maar in plaats daarvan vragen scholen ons dingen te onthouden zoals de datum van de slag bij Waterloo.

Het kan je helpen bij een spelletje Jeopardy! maar het zal je niet veel helpen als je baas je vraagt een instelling te veranderen in een ingewikkelde app die je voor je werk moet gebruiken.

8) Scholen behandelen iedereen gelijk

Scholen proberen iedereen gelijk te behandelen. Het idee is dat als leerlingen dezelfde kansen en toegang tot leren krijgen, zij gelijke kansen hebben om van het onderwijs te profiteren.

Maar zo werkt het niet.

Niet alleen lopen de IQ-niveaus tussen leerlingen sterk uiteen, maar ze hebben ook te maken met tal van andere sociaal-economische factoren die het leerproces kunnen bevorderen of schaden.

Scholen bewijzen zichzelf een slechte dienst door hun leerlingen op maat te benaderen en toetsen te gebruiken om hun aandacht te trekken.

Ongemotiveerde studenten die zichzelf pushen om informatie te onthouden voor een toets, halen uiteindelijk toch niets uit het onderwijs.

Degenen die de inhoud wel beheersen, hebben waarschijnlijk een groot gebrek aan levensvaardigheden, ook al kunnen ze veel namen, data en vergelijkingen onthouden.

Bekwaamheid en belangstelling verschillen enorm tussen studenten.

Door dit feit te verzwijgen en weinig cursusaanbod aan te bieden tot minstens het einde van de middelbare school, dwingt het onderwijssysteem iedereen door hetzelfde standaardsysteem te gaan dat velen cynisch en gedesinteresseerd achterlaat.

9) Scholen gedijen bij standaardisatie

Zoals gezegd, scholen gedijen bij standaardisatie. De makkelijkste manier om een groep mensen massaal te testen is door ze dezelfde partijen informatie voor te schotelen en te eisen dat ze die oprakelen.

Bij meer geavanceerde zaken zoals wiskunde of literatuur, vraag je gewoon dat ze zich herinneren wat hen werd gegeven en dat ze het herwerken in de vorm van problemen of aanwijzingen die hen werden gegeven.

Los de vergelijking voor x op. Schrijf over een ervaring die je heeft gemaakt tot wie je nu bent.

Deze kunnen nuttig en interessant zijn binnen de context die ze krijgen, maar ze zijn zeker van beperkt nut in een breder verband.

Door de informatie die wordt verstrekt te standaardiseren, hebben scholen een werkbaar systeem om het grootste aantal instanties een vast proces te laten doorlopen en hen te beoordelen volgens een kwantificeerbaar systeem.

Het nadeel is dat scholen uiteindelijk in veel gevallen meer geheugen en conformiteit meten dan intelligentie en creativiteit.

Zoals voormalig lerares en alfabetiseringsactiviste Kylene Beers zegt "als we een kind leren lezen, maar er niet in slagen een verlangen om te lezen te ontwikkelen, hebben we een geschoolde niet-lezer gecreëerd, een geletterde analfabeet. En geen enkele hoge testscore zal die schade ooit ongedaan maken."

10) Wat nuttig is vereist creatief denken en zelfmotivatie

Denk aan de nuttigste dingen die je weet in het leven.

Waar heb je ze geleerd?

Als ik voor mezelf spreek is het een korte lijst:

Ik heb ze geleerd van ouders en familieleden, vrienden, collega's en bazen die het me op het werk hebben geleerd en levenservaringen waardoor ik moest leren overleven.

Een van de redenen waarom scholen zulke nutteloze dingen onderwijzen is dat ze een beperkt vermogen hebben om de onvermijdelijke lessen die het echte leven ons leert na te bootsen.

Hoe kun je leren niet te lang te leasen op een dure auto zonder zeker te weten of je een baan hebt...

Tot het maken van deze kostbare fout.

Hoe kun je leren over de beste manieren om je gezondheid en welzijn op het gebied van voeding te handhaven zonder consulten te krijgen en verschillende wegen te bestuderen die betrekking hebben op jouw specifieke bloedgroep en lichaamstype?

Veel dingen die het nuttigst zijn in het leven komen tot ons in onze unieke ervaringen en zijn uiteindelijk ook uniek voor ons.

Scholen kunnen dat moeilijk onderwijzen, omdat ze meer algemeen zijn en gericht op het bijbrengen van intellectuele basisinformatie in plaats van levensvaardigheden.

Hebben we geen onderwijs nodig?

Ik denk dat het te overhaast is om het onderwijs af te schaffen of het idee van een gesystematiseerd onderwijssysteem en leerplan op te geven.

Ik vind gewoon dat er meer variatie moet zijn en meer ruimte voor studenten om hun specifieke interesses na te streven, vragen te stellen en creatief te zijn.

One-size-fits-all werkt zelden in kleding en het werkt niet in het onderwijs.

We zijn allemaal verschillend, en we voelen ons allemaal aangetrokken tot verschillende leermethoden en verschillende onderwerpen die onze interesse wekken.

Ik hou van geschiedenis en literatuur, anderen kunnen zulke onderwerpen niet uitstaan en voelen zich aangetrokken tot de wetenschappen of de wiskunde.

Laten we een plaats houden voor intellectuele vakken op school, maar ook meer praktijkgerichte vakken invoeren die ons voorbereiden op het leven:

Dingen als financiën, huishouden, persoonlijke verantwoordelijkheid, basisreparaties en elektronica, geestelijke gezondheid en ethiek.

Met wat fantasie, inspanning en creativiteit kunnen we naar een nieuw tijdperk van onderwijs dat veel individueler en mondiger is.